سه شنبه ۲ تیر ۹۴
انگشت اولو خم می کنم. برا همین نفسی که کشیدم. انگشت دوم و خم می کنم، برا اینکه کنار خونواده م نفس می کشم. انگشت سومو خم می کنم برا اینکه قدرت خم کردن انگشتامو دارم. انگشت چهارمو خم می کنم برا اینکه صدای اذانو میشنوم. انگشت پنجمو خم می کنم برا اینکه صدای قار و قور شکممو میشنوم و این یعنی لیاقت روزه رو بم داده... انگشت شیشمو خم می کنم برا اینکه...
چن تا دیگه بشمارم؟؟ انگشتام تموم میشن... خیلی کم میان.. خیلی...
بعد خدا جون...
بذار واسه بزرگیت شکرت کنم. واسه مهربونیت.. واسه بخشندگیت.. واسه عظمتت.. واسه اینکه خدامی.. واسه اینکه لیاقت اینو بم دادی که خدا ی من تو باشی...
مولای یا مولای.. انت المولا و انا العبد... و هل یرحم العبد الا المولا...
الحمد لله رب العالمین..
خدایا تو خونه های همه مون حال خوب بیار و یه لبخند گنده رو لبامون بحق همین لحظه های اذان صبح :)
