سه شنبه ۳ آذر ۹۴
دیدین بعضی وقتا تو بعضی روزها از زندگیمون اتفاقایی می افته که شاید تو اون لحظه نخندیده باشیم،قهقهه نزده باشیم،شاید تهِ ری اکشنمون یه تبسم یا حتی اشک و گریه(از سر شوق) بوده باشه،اما اون حالِ خوب تا مدتها اونقدر حالمونو جا میاره و کِیفِمونو کوک می کنه که با هر بار یادآوریش دوست داریم همه ی دنیا بشن دهن و باش خدارو شکر کنیم؟پس شادی و خوشحالی صرفا به خندیدن نیست!چه بسا وقتایی که قهقهه می زنیم و از خنده از چشمامون اشک میاد و بعدش یه احساس غم رو دلمون سنگینی می کنه!من آدمایی رو میشناسم که بعد از دعای کمیلِ شبهای جمعه و بعد از اون همه گریه و اشک،انگار از نو متولد شدن و قدر همون حسِ قشنگِ تولد حالشون خوبه!خوب تر از قهقهه زدن های بی مورد حتی!
.
.
پ ن:لک الشکر و لک الحمد... واسه همین حال خوبی که همه حسش می کنن!
