بیآ کوتاهش کنیم همه ی اتفاق های بلند روزگارمان را.بیا همینجا به این دریا خیره شویم و نگاهمان را غرق کنیم تا انتهای آن.بیا چشم بدوزیم به همین غروب چشم نواز امروز.بیا با همین خورشید غروب کنیم...هر غروبی یک طلوع دارد،نه؟بیا غروب کنیم...بیا غرق شویم امروز در همین دریا...عشق بازی نفسهامان با این موجها دیدنی باید باشد...اصلن چه دلیلی داشت که در همچین روزی دریا طوفانی باشد و من و تو هم قرار دریا گذاشته باشیم؟بیا غرق شویم و تهی شود این سری که پر است از فکر های ناجور.بیا با هر دَمی که ته آب می گیریم ،هرکدامشان را چال کنیم در کف شنیِ همان دریا.بیا اگر ماهی دیدیم یا مار آبی نترسیم.می گویند روزهای طوفانی مارهای آبی سرو کله شان پیدا می شود!بیا برایشان دست تکان دهیم قبل از رفتن...بیا هیچ تقلایی نکنیم.دست و پا نزنیم.کمک نخواهیم.نترسیم...بیا بُکُشیم این منِ خالیِ پوچِ بی هدفِ درونمان را...بیا غرقش کنیم در این دریا ی بی کران عشق...بیا غروب شویم و با طلوع "ما"برگردیم...
بیا که "ما" طلوع کنیم...
پ ن:صرفن جهت نوشتن.به زندگی شخصی ام ربطی ندارد.
